vrijdag 14 oktober 2011

De eerste 2 revalidatiedagen

De eerste revalidatiedag
De dag begon met kennismaking met andere 3 CI-gebruikers en hun co-therapeut in de 'woonkamer' van de CI-afdeling in Radboud in Nijmegen.
Mijn eerste activiteit was mijn CI opnieuw afregelen. Ik kon aangeven hoe ik de geluiden tot dan heb ervaren. Carlo, die mijn afregeling deed, gaf aan dat ik 'beter' de CI af moet doen als ik moe wordt maar toch moet proberen vol te houden, tot het haalbare. ipv zachter zetten. Het is even een moeilijke 'fase' waar ik doorheen moet. Het hoge geluid overheerst. Heel scherp. (Het hoge geluid is bij mij nu zelfs zoveel meer hoger als dat jullie als horenden horen!) Hersenen moeten de nieuwe prikkels verwerken. Over een paar weken is het (hopelijk) ietser gedempter, zeggen ze. Over een jaar nog meer.
Ik heb wel korter kunnen 'wennen' aan mijn CI dan de andere 3 CI-gebruikers. Immers maar 1 dag. De anderen al wel een week. Dat scheelt wel.
De volgende activiteit was samen met de revalidatie therapeute Ingrid en Antoine oefenen met een tekst. Als voorbeeld, zie het volgende filmpje.
http://youtu.be/GlCoKvspdvc
Gehele oefening zonder spraakafzien. Met alleen CI.
Het ging voornamelijk om het 'herkennen' van de ritme van de zin. Daarna ging Ingrid of Antoine een zin voorlezen uit 1 alinea. Dan moest ik kijken of ik die zin kon herkennen uit 4 of 5 zinnen. En zo later uit 2 alinea's tegelijk.
Een oefening bv met een woordje toevoegen in een zin. Moest ik aangeven waar ik dacht dat er een woordje werd toegevoegd in een zin. Of waar het woordje werd weggelaten.
Het is heel veel herhalen, benoemen, herkennen ed. Ik kon soms ook al zeggen wat voor woordje er toegevoegd werd.
Dit allemaal ging best goed.

'S middags na de gezamelijke lunch zijn we daarmee verder gegaan. Op een gegeven moment ging het niet meer, kon het niet meer plaatsen. Ik werd moe. Best intensief. Zijn we gestopt. Voor deze dag was het genoeg.
Antoine kreeg nog geluidfragmentjes te horen, wat ze op mijn werk ook lieten horen. Antoine was een beetje terleurgesteld toen hij de geluidfragmentjes hoorde. Spraak (en muziek) zal nooit 'origineel' klinken, maar altijd met een ruis (= betekend voor mij; ik hoor jouw stem nooit helder, omdat er ook omgevingsgeluiden er bij zit). Antoine had t anders verwacht. Zoals ze op het werk ook zeiden, het klinkt als een niet goed afgestelde radio.
Nog voordat we naar huis gingen heb ik mijn CI afgedaan. RUST en nog eens RUST...poeh...
Het is overweldigend allemaal.
Thuis wel weer ingedaan. Maar dat hield ik gauw voor gezien met de kids erbij. Bv bestek op het bord, wat irritant. De stem van Antoine was nu wel herkenbaar. Hij praatte in de keuken met mijn moeder, terwijl ik in de woonkamer zat. Dat komt door het oefenen. Hoorde natuurlijk nog niet wat hij zei. Dat is het dus; veel oefenen.... en veel geduld. Stap voor stap.

Als ik mijn CI aan heb, dan ga ik harder praten en meer monotoon, volgens mijn naasten. Hoe dat komt weet ik ook niet. Ik hoor mezelf waarschijnlijk dan nog niet goed. En dan wil ik qua stem misschien bovenuitkomen.
Therapeut gaf aan dat dat niet de bedoeling is.
We zullen zien hoe dat gaat uitpakken. Het is nu allemaal nog nieuw en heeft zijn tijd nodig, zoals ik al eerder zei.

De tweede revalidatiedag
Vandaag is mijn moeder met me meegegaan.
De airco hoorde ik. Richteraanwijzer links/rechts hoorde ik, langsrijdende auto's (terwijl ik in de auto zit).
Als eerste zijn we naar de KNO afdeling gelopen. Ik heb nog een 'drukkend' gevoel in mijn middenoor. Heb gevraagd of er een arts even naar kon kijken. Voor het programma van start ging kon ik er nog terecht. Bloed achter t trommelvlies is weg (dat gaf paar weken terug vooral de druk). Het trommelvlies zelf is tijdens de operatie van zijn 'plek' geweest en dat zit waarschijnlijk op enkele millimeters na nog niet op zijn plek en dat kan nog dat drukkend gevoel geven. Het zag het prima uit in mijn middenoor.

In de woonkamer waren we als eersten. Terwijl we wachtten, het is stil, kon ik geluiden observeren. Ik vroeg aan mijn moeder, staat de muziek aan? Hoorde tik tik tik tik, een soort ritme. Zij hoorde het niet. Ze moest goed luisteren. Het was het geluid van de klok! ;-))
In de verte het lopen van iemand op hakken. Deuren open/dicht gaan.
Zodra de kamer volstroomde met de mede CI-gebruikers, heb ik mijn CI even afgezet. Dan word het geluid teveel, teveel prikkels. Dan kan ik de gesprekken niet meer volgen.
Het gaat tot nu toe goed als er 1 iemand spreekt. Stem klinkt dan wel goed en zeer verhelderend.
De eerste oefening was samen met een andere CI-gebruiker Leon. Ingrid liet geluidjes horen.
Voor je lag verschillende kaartjes met foto's. Geluidjes van vogel, uil, zoem van een bij, zagen, loei v koe, gebrul leeuw, lopen op grind, tennis-spel, tandenpoetsen en noem maar op.
Deze oefening ging goed.
Daarna kregen we uitleg over onze CI-koffer inhoud.
Na de lunch kregen de co-therapeuten geluidsfragmenten te horen en kregen we er uitleg over.

En ik heb 'huiswerk'  (teksten) gevraagd en meegekregen om thuis te oefenen met Antoine. Maar dat kan JIJ ook zijn, waarmee ik kan oefenen! Hoe meer verschillende stemmen en hoe meer oefening, hoe beter!
Volgende week donderdag en vrijdag weer revalidatiedagen in Nijmegen.

3 opmerkingen:

  1. Hallo Cora,

    Tjonge, wat klinkt dat allemaal intensief. Dat je dat een hele dag volhoudt! Ik had bedacht dat je het veel langzamer zou opbouwen, maar je moet meteen flink aan de bak!!
    Wel leuk om te horen dat je Antoinne's stem al herkent! En de klok.... Bij ons op het werk zullen er wel weer hele andere geluiden bijkomen, maar dat zien we later!

    Groetjes,

    Claudia

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hey Cora,

    Je krijgt al heel wat voor je kiezen zeg. Knap al, wat je kunt horen! Ik houd me aanbevolen als proefpersoon hoor....Zonder kids lijkt me handig dan!!

    Dikke knuffel!
    Suus

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hoi Cora,

    Prachtig om je verhaal te lezen.
    Wat bijzonder allemaal.
    Als horende sta je daar helemaal niet bij stil wat horen eigenlijk is. (irritant zeg, dat geluid van de toetsen tijdens het typen... haha, valt me nu pas op!)
    Maar als ik er zo over nadenk, god wat zul je moeten wennen zeg...!
    Maar als iemand het kan, ben jij het wel!

    Groetjes, Linda (vd Mas Boxtel!)

    BeantwoordenVerwijderen