vrijdag 19 april 2013

Alweer anderhalf jaar een CI!

Het is een paar maanden even rustig geweest op mijn blog.
Bewust ook wel. Het grootste nieuwtje is er voor iedereen wel af. Echter voor mij niet. De ontwikkeling in het leren horen en leven met een CI duurt voort.
Bewust heb ik paar maanden niet meer gebeld. Niet meer extra geoefend. Zat niet lekker in mijn vel. Oa ook de heftigheid van het afgelopen jaar, alle veranderingen wat met zich meespeelde. Het is overweldigend. Dat moet een plekje krijgen. Alles even laten bezinken.
Vanuit Nijmegen hadden ze ook gezegd dat het wel 2 jaar kan duren eer je er een beetje (lees; 'een beetje') aan gewend bent. Nu kan ik zeggen, ja daar hebben ze wel gelijk in...
Het verschilt ook wel erg per persoon en welke factoren eromheen (leefsituatie bv jong gezin, soort werk, hoe 'doof' je bent, op welke leeftijd ed).

Wanneer het kan, heb ik op zondag een CI-loze dag. Daar geniet ik ook van.
Vorige week heb ik Antoine weer spontaan een keer gebeld. Na maanden. En het ging vrij goed.

Wanneer ik alleen met de kids in de auto zit, met de kids op de achterbank. En ze roepen me. Ze weten dat ze altijd eerst oogcontact met me moeten hebben wanneer ze iets willen zeggen/vragen. Binnenspiegel zet ik dan lager zodat ik het mondbeeld zie van de kids. (Gevaarlijke situatie wel) Maar tegenwoordig zeg ik;'zeg het maar'. Voor de kids is dat altijd nog een beetje een onwennige situatie. Negen van de tien keer versta ik ze, mits ze niet door elkaar praten en de muziek/radio uitstaat. Dat is toch heel bijzonder!

Vorige week had ik een reünie van mijn oude school 'de kring', speciaal onderwijs waar ik op gezeten heb van 1980 t/m 1993. In de tijd wanneer ik op deze school zat, was de verhouding slechthorende kinderen tov kinderen met spraak-en taal problemen ongeveer wel gelijk. Op dit moment is het aantal slechthorenden op deze school heel klein geworden. Deze kinderen worden steeds meer in het gewone onderwijs neergezet met ambulante begeleiding of deze jonge kinderen krijgen steeds meer een CI. En daardoor kunnen ze ook naar een gewone school.
Het was een hele gezellige avond. Maar helaas ook erg vermoeiend. Het lawaai in de ruimte, vele communicatie met iedereen, ook al stond mijn CI op 'lawaai' stand. De plek waar mijn zendspoel op mijn hoofd vastzit met magneet verkrampt dan. Een gespannen plek. Daags erna moet ik bijkomen.
Dat vind ik het enige nadeel. Communicatie binnen een groep vind ik nu minder leuk als toen ik nog geen CI had.

Iedereen had er veel bewondering ervoor dat ik nu een CI heb. Veel vragen waren erover. Misschien heb ik er een aantal mee kunnen 'aansteken'?

Tot zover weer even...