zondag 25 september 2011

Verloop van herstel

2e week
De dag nadat het verband eraf is gegaan was ik ontzettend moe. Het was een inspannende dag geweest.
Iedere dag gaat het beter. Ik voel me ook goed. (Mits ik me rustig hou en dat gaat wel goed; soms wel een kunst want met 2  kids om je heen valt t niet altijd mee). Soms heb ik nog last van mijn evenwicht.
Ik ben nu van de pijnstillers en antibiotica af. Alleen nog 4x paracetamol per dag. Ik merk vooral in de loop van de nacht dat ik het toch nog nodig heb.
Ben nu bezig om deze laatste medicatie af te gaan bouwen.

Mijn linkeroor en stuk linkerhoofdhelft is nog gevoelloos (verdoofd gevoel), dat voelt heel raar aan.
Als je je haar kamt voel je t niet. Als je je haar achter je oor doet, voel je dat niet. Als ik slaap op mijn linkerhelft; voel je de kussen gewoon niet. Ik lig ook niet vaak daarop, maar soms om mijn rechterkant even te ontlasten.

Langzaam ook weer de activiteiten hier opppakken. Het is nu vooral lichamelijk aansterken. De inspannende dingen.
Wat lichte huishoud dingen opgepakt.
Jeroen van de week (donderdag) lopend naar de kinderopvang gebracht. De tocht (heen/terug) zal misschien 2 km zijn, was inspannend. Iedere dag weer een beetje meer.
Gisteren een stukje autogereden, ging goed. Fietsen nog niet.
Ik ben nog niet naar de stad geweest om uit te proberen of mijn 'magneet' werkt bij de detectiepoortjes in de winkels...
Komende week, 3e week , zal ik nog thuis zijn. Ik hoop volgende week weer aan het werk te kunnen gaan.

4e week
Deze week ben ik weer voor enkele uurtjes begonnen met werken. Het was leuk om weer op het werk te zijn. Wel vermoeiend. In totaal 2 dagen paar uurtjes geweest.
Merk toch dat het tijd kost om weer in het 'normale' ritme te komen.
Ik kijk nu erg uit naar 11 oktober! De aansluiting van de processor en de eerste geluiden....
De (intensieve) revalidatie periode. Deze periode zal ik uiteraard ook zo goed mogelijk proberen te beschrijven/omschrijven via deze blog.
Het is voor een horend iemand moeilijk voor te stellen. Wat voor een horend iemand als 'gewoon' klinkt, gaat het voor mij 'klinken' als nieuw en 'wat' is dat?
Het is voor mij met deze linkeroor, opnieuw 'leren' horen.
Hoe zal ik dit allemaal ervaren? Ja ik ben zo benieuwd.






dinsdag 20 september 2011

Patient Indentification Card

Vanaf nu moet ik een PIC (Patient Indentification Card) bij me houden.
Een 'bewijs' dat ik een metalen plaatje in mijn hoofd heb. Met name voor detectiepoortjes, op schiphol bijvoorbeeld.
Heb vernomen dat dit ook 'werkt' bij de 'gewone' winkels, zoals kruitvat, hema ed. Hmmm ;-((
Dan ga ik dat eerst even uitproberen in de de loop van de week of volgende week met Antoine, als mijn conditie het toelaat.
Jullie horen ervan!

maandag 19 september 2011

Verband eraf!

Vandaag is de drukverband eraf gegaan. Dat was een heerlijk gevoel.
De hechtingen zijn eruit gehaald.
Ik voelde het niet. De gehele linkerhoofdhelft is een verdoofde-gevoelloze vlak. Dit kan nog een week of 3 a 4 duren. Het voelt heel raar. Het straalt uit naar mijn nek. Ik kan de implantaat zelf nog niet eens goed voelen. Komt wel. (Ga er wel vanuit dat het er zit haha)
Hierna heb ik bij de kapper in het ziekenhuis gelijk mijn haren laten wassen; want dat was een vetboel. Al viel het wel mee zei de kapster. Gewoon lekker om met gewassen haartjes weer naar huis te gaan.


De aansluiting van het uitwendige deel van een CI (de spraakprocessor) staat gepland op dinsdag 11 oktober a.s. !!
(Dus voor sommige mensen die het nog niet snappen....ik hoor er nu nog niets mee; meer info zie verder in mijn blog; wat is een CI?)
11 oktober is de grote dag! Aansluitend volgt de revalidatie periode. Donderdag 13 en vrijdag 14 oktober de eerste therapiedagen.

Nu ben ik erg moe. Pijnstillers aan het afbouwen en dat gaat goed.

zaterdag 17 september 2011

Hoe gaat het; 5 dagen na de operatie

Eindelijk heb ik even de energie om een stukje te typen.
Wat een heftige week achter de rug.
Maandag 12 sept. waren we 's morgens om 9 uur in het Radboud ZH in Nijmegen. Om half 10 werd ik naar mijn bed gebracht. (het was een dagverpleegafdeling)
Ik kreeg uitleg van de verpleegkundige en ze vertelde me dat de 1e operatie was uitgelopen; (zou om half 11 aan de beurt zijn, maar dat werd ca uurtje later) dus toen zijn we in de wachtkamer gaan wachten ipv op dat bed. Om 11 uur mijn operatiehemd aan.




Rond half 12 naar de operatiekamer. Kruisje bij de juiste oor gezet. Eigenlijk ging alles best snel. Kreeg infuus in mijn hand en gelijk werd de narcose toegediend. Mondkapje v d zuurstof. Je voelt de verlamming gewoon naar boven stijgen; je ziet sterretjes. Tip van vriendin Elian, 'denk aan leuke dingen', dat heb ik gedaan. Heb heerlijk gedroomd.
Voor ik het wist was ik weer terug op de uitslaapkamer. Rond half 4. Maar wat een pijn dat ik had; pfff en kon mijn ogen niet open houden, zo duf. Moest een cijfer geven voor de pijnindicatie op schaal van 1 t/m 10. (1 geen pijn, 10 erge pijn). Ik gaf een 8. Ik kreeg morfine.
De arts die me geopereerd heeft kwam nog langs en zei dat de operatie goed is gegaan. De electroden zitten op zijn plek en werkt. (gelukkig heb ik geen last van oorsuizen)
Na 2 uurtjes een beschuitje eten.

Ik moest een nachtje blijven. Mede vanwege de pijn en omdat t gewoon niet ging. 'S avonds en 's nachts ook morfine gehad.
Volgende ochtend was ik jarig. Maar zo voelde t niet.


Antoine kwam me einde van de ochtend ophalen, met een rolstoel. Ik kreeg pijnstillers mee, diclofenac. Dit moest ik innemen met 4 x 2 paracetamol per dag.
Thuis gekomen werd ik toegezongen door Antoine, mams, Jasper en Jeroen. Jasper kwam bij me en vertelde trots dat hij op school in de kring over zijn mama heeft verteld (een beetje). (Ik had zijn juffen van te voren ingelicht over deze traject). Jeroen hield afstand. Jeroen wilde wel continue naar de foto kijken van mij op oma's mobiel (toen ik net geopereerd was; daar was hij zo van onder de indruk). Einde dag kwam t goed.
De rest van de dag geslapen. Ook de woensdag. Alleen de pijn bleef en t was niet dragelijk. Echt vervelend. 's Nachts werd ik er wakker van. Ik kreeg t gevoel dat mijn middenoor ontstoken was ofzo. Voelde pijn van de wond, maar ook zeurende kloppende pijn vanuit de oor. Mijn mams, die bij ons in huis was vertrouwde het niet en heeft Radboud gebeld met de KNO arts. Toen heeft hij antibiotica voorgeschreven, uit voorzorg.
Donderdagochtend belde de KNO arts naar Antoine, met de vraag hoe het ging. Ze wilden me toch even zien die dag. Voor de zekerheid ook overnachtingsspullen mee zeiden ze; nou toen had ik het niet meer. Bah. Weer hele rit naar Nijmegen.
Daar hebben ze mijn drukverband eraf gehaald. Mijn wond en oor bekeken. Wond ziet er goed uit. Alleen achter mijn trommelvlies zit bloed en dat geeft de pijnlijke druk. Ze mogen t niet doorprikken om infecties te voorkomen. Dit moet zijn weg via natuurlijke manier vinden/oplossen. Neusspray om eventueel via neus te laten lopen. Nieuwe pijnstiller meegekregen; Tramadol. Mijn hoofd opnieuw verbonden met drukverband; dat was geen pretje.

Sinds ik Tramadol pijnstiller heb, gaat het beter. Voel bijna geen pijn meer. Maar wel misselijk, duf en alsof je op wolkjes loopt. (Tramadol is een morfine achtige pijnstiller)
Duizelig was ik de eerste dagen ook. Dat is minder. Kan niet lang blijven staan want dan word ik wankel. Een korte douche gaat net.
Het heeft allemaal zijn tijd nodig. Het komt goed!
(Al had ik begin van de week wel zoiets van; waar ben ik aan begonnen??)

Smaakpapillen zijn wel aangetast. Het eten en drinken smaakt me niet. Ben een grote thee-leut, maar ik vind thee op dit moment smerig. Sommige dingen proef ik wel qua smaak, zoals verse ananas, aardbeien. En ik eet omdat ik merk dat mijn maag erom vraagt. Wel zit ik gauw vol omdat de misselijkheid-gevoel er is.

Maandag de 19de sept.gaat het drukverband eraf. Daar kijk ik wel naar uit. Lekker met je hoofd onder een warme douche en mijn haren wassen.

Tot zover voor vandaag.
Iedereen bedankt voor de lieve berichtjes (via sms, email of kaartje) en kadootjes. Doet me goed dat er zoveel mensen aan me denken!

vrijdag 9 september 2011

Nog een paar dagen voor de operatie

Nog een paar dagen te gaan voor de operatie.
Ik heb er al een beetje buikpijn van, als ik eraan denk. ZO spannend vind ik dat!
Vandaag heb ik een kennismakingsgesprek gehad met de chirurg Dr.J.Mulder. Een hele aardige man die duidelijk spreekt. (wat overigens niet alle artsen vanzelfsprekend doen).
Hij legde kort uit wat er a.s. maandag gaat gebeuren. Wij konden onze vragen stellen. Die waren er niet zoveel, want het is me duidelijk wat er gebeuren gaat.
Hij verwacht dat de operatie ongeveer 2 uur zal duren. Dus wat ik eerder beschreven heb over het verloop van de operatie qua tijd, is oude technologie. Maar met de voor-en nazorg erbij is het wel ca 4 uurtjes.
Als ik me goed voel en er zijn geen complicaties, dan mag ik dezelfde dag nog naar huis. Waarna ik thuis kan herstellen. In elk geval zal ik een week met een tulband rondom mijn hoofd lopen en mag ik gedurende een week niet tillen en hoofd zo weinig mogelijk belasten.
Vooraf aan de operatie zal hij nog kort met me spreken. Kruisje zetten bij het te opereren oor. (Niet dat ze dadelijk de verkeerde oor pakken bijvoorbeeld). Latex allergie kwam ter sprake, dat is belangrijk natuurlijk.
Ja, ik heb vertrouwen in deze arts en heb er een goed gevoel bij. Fijn om deze arts gezien/gesproken te hebben.
Half 10 moet ik aanwezig zijn en half 11 ben ik als 2e aan de beurt.
Op naar maandag 12 september 2011!!