zondag 12 februari 2012

Stap voor stap

Het gaat stap voor stap steeds beter. Er valt nog zoveel te leren en te ontdekken! Het kan me niet snel genoeg gaan.

Wat ik geweldig vond, de afgelopen week, was het geluid van de schaatsen op het ijs. Het gekraak en geknisper van het ijs.
Antoine en de kinderen merken het meteen aan mij of ik wel of niet mijn CI in heb. Wanneer ik de CI niet in heb, moeten ze meer hun best doen om iets te vertellen of uit te leggen. Het went echt. Het gaat heel geleidelijk. Ik versta ook steeds meer zonder spraakafzien dingen van Antoine en de kinderen. Al zijn het nog wel 'korte zinnen' of je weet waar het over gaat.
Zo vroeg Jasper van de week iets aan mij; ik was bezig en keek hem niet aan. Ik gaf antwoord op zijn vraag. Jasper keek me verbaasd aan; 'Je hebt je CI in mama'. Ja dat klopt. 'Je verstond mij'. ZO LEUK!!

Vanmorgen keken Jeroen en ik naar de DVD film van onze trouwdag in 2003. Ook daar versta ik steeds beter de dingen die verteld zijn. En de liedjes die gedraaid zijn. Die klinken nu veel mooier in mijn oren met de CI als in mijn herinnering. Dat is oa het liedje van Whitney Houston; I Will Always Love You.
En een filmpje van toen Jasper nog een baby was; wat er gezegd wordt op de achtergrond door mij of Antoine, versta ik. Bij vreemde of meerdere stemmen lukt dat (nog) niet.