vrijdag 27 mei 2011

Wat zijn de verwachtingen?



Betekenis van een audiogram
De horizontale regel; Hertz is de toonhoogte. 250 Hz is de zware bas (die hoor ik heel goed ;-))
en 2000-8000 Hz zijn de hoge tonen.
Verticale regel; Decibel. Volume van het geluid.

Horenden horen tussen de 0 en 25 dB.
Hoordrempel zwaar slechthorenden (oftewel restgehoor) zit onder de rode lijn en horen hoge tonen al helemaal niet. (Daar zit ik dus)
Hoordrempel met een CI zit rond de groene lijn!!!

Het is natuurlijk wel geheel persoonsafhankelijk.
Een CI is voornamelijk verbetering voor het spraakverstaan. Na training gaat het spraakafzien gemakkelijker en is minder vermoeiend.
Spraakafzien zal wel blijven, al lukt t misschien in de toekomst wel enkele woorden te kunnen verstaan zonder afzien. Spraak verstaan in rumoer, bijvoorbeeld in een groepsgesprek is meestal niet haalbaar.
De helft van de volwassenen met een CI kan telefoongesprekken voeren, voor anderen is dat niet mogelijk omdat spraakverstaan ontbreekt. Dit zal mijn verwachting nog niet zijn. Wel kan men in beperkte mate leren telefoneren, door bijvoorbeeld specifieke woorden te gebruiken; nee, jawel, nog een keer, weet ik niet, stop. Als ik deze van elkaar kan onderscheiden is het mogelijk om met bekenden een boodschap door te geven. Muziek is niet haalbaar. De spraakprocessor is zo ontworpen dat spraak zo goed mogelijk weer gegeven kan worden.

Het geluid via een CI klinkt anders als met een gehoorapparaat. Dat komt omdat de spraakprocessor het geluid heeft bewerkt en omdat er slechts een beperkt aantal elektroden gebruikt wordt (22 of 16 elektroden ipv ongeveer 30.000 haarcellen in het normale slakkenhuis). Bovendien wordt bij een CI de gehoorzenuw rechtstreeks gestimuleerd; bij een hoortoestel gebeurt dit indirect via de haarcellen in het slakkenhuis.
De zachtste geluiden die waargenomen kunnen worden hebben een sterkte van ongeveer 35 tot 45 dB. Dat is het geluid van een fluisterstem. Alle spraakklanken kunnen in principe worden waargenomen.

Door middel van training en ervaring leert men verschillende klanken waar te nemen. Verdere training moet er dan toe leiden dat de nieuwe woorden in het geheugen worden opgeslagen (onthouden worden) en dat de spraak na verloop van tijd verstaan kan worden. Mede afhankelijk van de duur van de doofheid, leeftijd en oorzaak en de persoonlijke creativiteit met taal bepalen in welke mate dit mogelijk is.

Mijn verwachtingen heb ik besproken met de revalidatietherapeute. Ik weet dat ik ze laag moet houden, want anders kan het terleurstellend zijn. Toen ik de audiogram zag, zoals hierboven, had ik niet verwacht dat de hoordrempel met een CI zo hoog zou zitten. Dan hoor ik dadelijk misschien de vogeltjes fluiten? Stel je toch eens voor? Echt wonderlijk gewoon. Ik was er zo vol van.
Ik hoop voornamelijk op verbetering in het spraakverstaan, vooral ook naar de kinderen toe. Dat is een vermoeiende factor. En alle andere verbeteringen zou zeker meegenomen en vooral fantastisch zijn!!

Wat is een CI?

Een cochleair implantaat

Geluiden zijn in feite luchttrillingen die door onze oorschelp worden opgevangen. Via de gehoorgang wordt de trilling voortgezet door het trommelvlies en de beentjes in het middenoor. Vervolgens wordt het geluid doorgegeven aan het slakkenhuis (binnenoor).
Bij normaal horende mensen worden geluiden in het slakkenhuis, door activiteit van haarcellen, omgezet in kleine electrische stroompjes. Deze electrische stroompjes gaan via de gehoorzenuw naar de hersenen. Daar worden de geluiden herkend en wordt spraak verstaan.
Bij veel dove mensen werkt het slakkenhuis niet goed. Een 'gewoon' hoortoestel maakt geluiden luider. Wanneer het slakkenhuis die geluiden echter niet of nauwelijks omzet in elektrische stroompjes, helpt een gewoon hoortoestel maar weinig. Vaak kan dan gewone spraak niet worden waargenomen.
Met een cochleair implantaat (CI) is het mogelijk geluiden om te zetten in elektrische signalen. Een ander woord voor CI is dan ook elektrische binnenoor prothese. Door met behulp van een geimplanteerde elektrode elektrische signalen naar de gehoorzenuw te sturen kunnen dove en ernstig slechthorende mensen met een slakkenhuis dat niet goed werkt weer geluiden waarnemen. Dit kan alleen als de gehoorzenuw nog goed genoeg is om de elektrische signalen naar de hersenen door te sturen.

Een cochleair implantaat bestaat uit 2 delen. Het inwendige deel (het implantaat zelf) Zie boven. En het uitwendige deel (de spraakprocessor). Zie onder.
Het implantaat is een ontvangertje (met een formaat van omgeneer 2 euro's naast elkaar) waaraan een aantal elektroden verbonden is. Het implantaat moet operatief worden ingebracht waarbij de ontvanger onder de hoofdhuid, op de schedel (achter de oorschelp) geplaatst wordt. Het snoertje met elektroden wordt in het slakkenhuis geplaatst.
De spraakprocessor is een microcomputer verbonden met een microfoon en een zendspoel.

Hieronder zie je waar het implantaat ingebracht wordt en hoe deze verbonden is met de spraakprocessor.


De geluiden worden opgevangen door een microfoontje en naar de spraakprocessor geleid. Daar wordt de belangrijkste spraakinformatie eruit gehaald en vertaald in een elektrische signaal. Dit signaal wordt naar het zendspoeltje geleid. Via de zendspoel wordt dit signaal via radiogolven verzonden naar de ontvanger in het inwendige deel dat onder de huid is geimplanteerd.
Het uitwendige en het inwendige deel van de CI zijn dus draadloos met elkaar verbonden. Een magneetje in zowel de zendspoel als de ontvanger zorgt ervoor dat de zendspoel op de goede plaats op het hoofd blijft zitten.
Het inwendige deel zet de radiogolven om in elektrische signalen die zoveel mogelijk lijken op de stroompjes die uit een goed werkend slakkenhuis komen. Via de elektroden worden de signalen dan weer doorgegeven aan de gehoorzenuw.

Zo begon het...

Vanaf mijn geboorte ben ik ernstig slechthorend. Ik heb een gehoorverlies van ongeveer 100 DB (120 DB is volledig doof).
Vanaf mijn 2e jaar draag ik gehoorapparatuur aan beide oren.

Communicatie verloopt bij mij door spraakafzien, ondersteund door de geluiden die ik nog waar kan nemen via de gehoortoestellen. (restgehoor noemen ze dat). Gebaren heb ik nooit gebruikt. Wel ondersteunde gebaren. (Zeker met de kids is dat wel handig soms ;-) )

In juli 2010 was ik bij het audiologisch centrum in Tilburg voor de afstelling van mijn nieuwe gehoortoestellen. Aan deze toestellen kon ik niet goed wennen. Ze zijn digitaal ingesteld. Tot dan had ik altijd analoge toestellen gehad. Analoge filteren meer de omgevingsgeluiden en de zware geluiden komen sterker naar voren. Met deze digitale heb ik meer last van de omgevingsgeluiden wat ik vaak als storend ervaar.
De audioloog vroeg of ik weleens geinformeerd ben over cochleaire implantaat oftewel CI.
Nee zei ik. Een jaar of 15 geleden kwam het wel een keer ter sprake, maar toen was het bij mij nog niet mogelijk. Toen was het in Nederland zo'n beetje net in opkomst. En meer wilde ik er eigenlijk ook niet over weten; hield er afstand van. Het was veilig in 'mijn' dove wereld.

Nu de audioloog erover begon, was ik wel heel nieuwsgierig. Zo van, zou dat echt kunnen? Er is nooit onderzoek gedaan in en naar de binnenkant van mijn oren. Of het negatief of positief uitvalt, dat maakt me niet uit, dan zou ik gewoon gelijk weten waar ik aan toe ben en dan hoef ik me later nooit meer af te vragen of het mogelijk zou zijn geweest.
Bij een vervolgafspraak heeft de audioloog er uitgebreid over uitgelegd en gaf mij de informatiemap en aanmeldingsformulier mee van CI-afdeling in Nijmegen Radboud ziekenhuis.
Eind augustus 2010 heb ik de aanmeldingsformulieren ingevuld.

De eerste afspraak was op 8 februari 2011. De onderzoekstraject bestaat uit tal van onderzoeken/gesprekken. Intake gesprek, KNO arts, Audiologisch onderzoek (uitgebreid), Ct scan, evenwichtsonderzoek, gesprek psycholoog, gesprek revalidatietheratpeute. De laatste afspraken waren op 25 mei 2011.

De team van specialisten zullen ca. 6 juni 2011 alle onderzoeken bespreken en daarna krijg ik een eind advies gesprek; Positief of Negatief.