Misverstanden over CI's

Hierbij wil ik even verwijzen naar een interessant artikel van Renske "misverstanden over CI's"


http://runrenskerun.blogspot.nl/2015/07/10-misverstanden-over-cis.html?showComment=1445415688219#c1318151219691955408

de Efteling met CI

Naar de Efteling

Het leukste vond ik dat ik nu de geluid-trappen kon horen van het lachhuis in land van laaf.
Geluiden zoals een miauw, een scheet, een boer en een lach... Heb geloof ik wel vijf keer de trap op/af gelopen :-)

(Bericht stond nog in concepten.. gebeurtenis was in april 2015)
 

Muziek en CI, hoe zit dat?

Zaterdag 7 maart j.l. ben ik samen met mijn zus Laura naar de MuzieCI dag van OPCI geweest in het prachtige Akoesticum in Ede.
Alle workshops waren leuk en interessant.
Workshop van pianiste Joke Veltman sprak me het meeste aan. Denk dat dat komt doordat ze zelf een CI heeft en uit eigen ervaring weet hoe muziek voor CI-gebruikers klinkt. Ze heeft ons verschillende versies van Beethovens vijfde symfonie laten horen (inclusief visuele representatie, zodat we konden zien wat we hoorden). https://www.youtube.com/watch?v=P62eMvwHyuQ
Vind het mooi om hiernaar te luisteren.
Joke Veltman gaat in samenwerking met het UMC een muziektraining ontwerpen voor CI-gebruikers. Daar heb ik mij ook voor opgegeven. Ben benieuwd.

Uitgebreidere uitleg over de verschillende workshops die we hebben gehad;
http://www.opciweb.nl/nieuws/nieuws/nieuwsbericht/artikel/leren-genieten-van-muziek-met-ci-hoe-doe-je-dat/

Onderaan het bericht van opciweb-link staat o.a. kort de presentatie beschreven van een van de sprekers tijdens deze workshop. Dhr. Bert van Zanten, Klinisch-fysicus/Audioloog UMC.

Samengevat komt het erop neer;
Van muziek kan de CI
•  -Ritme: goed doorgegeven aan de hersenen;
  -Toonhoogte: slecht, beperkt: je kunt wel horen of een geluid meer hoog of laag klinkt, maar de toonhoogteordening past niet/slecht bij wat we kennen van muziek en is veel grover
 -Klankkleur: slecht
 -Harmonie: zeer beperkt, meerdere tonen tegelijk is verwarrender dan een enkele toon, voor de meeste CI gebruikers. 

•  Conclusies: de CI geeft de voor muziek belangrijke geluidsinformatie slecht door aan de hersenen

MAAR: met wat er wel wordt doorgegeven kunnen je hersenen koppelen aan het muziekgeheugen en daardoor is muziek “beleven” wel weer haalbaar voor veel CI-gebruikers.

Kort verhaal geschreven met als titel 'Waanzin' voor de boekenweek (schrijfwedstrijd) 2015

Waanzin?

Een kinderhandje tikt op mijn hoofd. ‘Hmm’ zeg ik en draai me nog een keer om. Nogmaals voel ik het getik op mijn hoofd en realiseer ik me dat ik niet droom. Ik zit gelijk rechtop in mijn bed en zie mijn jongste zoon, Jeroen, naast het bed staan. Jeroen zegt wat, ik versta niet wat. Ik voel aan zijn piama ‘Oh, je bent nat’ zeg ik. Je hebt in je bed geplast dacht ik. In het donker loop ik nog halfslapend met hem mee naar zijn slaapkamer. Daar doe ik de schemerlampje aan. Verwissel zijn piama en zoek in het bed waar de natte plek is. Vind hem niet. Tegen Jeroen zeg ik dat ie weer moet gaan slapen. ‘Nee’ schud Jeroen met zijn hoofd en wijst naar zijn kussen. Oh, je hebt gespuugd. Oh arme jongen. Opeens ben ik klaarwakker en ga aan de slag. Ik stel een paar vragen aan Jeroen. Leg mijn hand in zijn nek om te voelen wat hij terugzegt.

Ernstig slechthorend ben ik geboren.

Als peuter leerde ik praten met mijn ouders en een logopedist, naast elkaar zittend, kijkend in een spiegel. Ze legde mijn hand in haar nek en zo voelde ik de klanken. Het hele alfabet. Bij die klanken horen dat mondbeeld, de articulatie. Ook kreeg ik in die periode mijn eerste gehoordopjes, om te wennen aan het gehoortoestel-kastje, die ik zou krijgen. De dopjes gooide ik in het toilet. Of over het balkon. Dan vond mijn vader ze later in de brandnetels. Met de gehoorhulpmiddel hoorde ik alleen de zware tonen.

Als tiener ging ik met de scouting mee op kamp naar de Belgische Ardennen. Daar werden wij in het donker ergens ‘gedropt’ en moesten we de weg terugvinden naar het kamp. Natuurlijk was er 1 iemand met een zaklamp erbij, maar die liep vooraan. Ik vond het reuze spannend, want ik hoorde niks. Ik hield de hand vast van Anne, mijn vriendin. Schrik van de onverwachte bewegingen. Af en toe stonden Anne en ik stil en legde ik mijn hand in haar nek en vertelde ze wat we gingen doen.

Tijdens de spoedkeizersnede van mijn oudste zoon Jasper zat mijn man naast mij met zijn mondkapje om. Evenals alle andere mensen die om me heen liepen, allemaal mondkapjes om. Ik zag alleen hun ogen. Ze praatten, dat zag ik aan de bewegingen van hun kaken. Mijn gehoorapparaatjes mocht ik niet in houden op de operatiekamer. Een enorme stilte maar tegelijkertijd gebeurde er van alles.  Met mijn rechterarm lag ik aan allerlei infusen. Mijn linkerarm was vrij. Ik legde mijn hand in mijn mans nek en zo kon ik voelen wat hij zei. Stiekem trok ik zijn kapje even naar beneden. Je wilt op zo’n moment niets missen.

Voelen wat iemand zegt is zo’n mooie eigenschap. Dat is Waanzinnig!

Deze eigenschap ben ik niet verloren sinds ik een cochleair implantaat heb gekregen ruim drie jaar geleden.

Een wereld van geluiden is er voor me open gegaan. Na 35 jaar in stilte te hebben geleefd, moet je alles opnieuw je eigen maken. Je kinderen horen praten, de vogels horen fluiten,  de klok horen tikken, het flikkeren van de richtingaanwijzers in de auto, verkeer horen aankomen, geritsel van de bladeren, knisperen van lopen in de sneeuw,  het horen van de wind, jezelf horen ademen, de golven van de zee.

Het is ontzettend wennen aan een wereld waarin geluid overal aanwezig is: achtergrondgeluiden, emoties in stemmen, getik van de regen.  Mooie geluiden, maar ook verwarrende geluiden en geluiden die afleiden.

Vijfendertig jaar was spraakafzien mijn ding. Dat ding moest ik ‘loslaten’. Door de CI wordt het spraak verstaan namelijk beter en de spraakafzien minder. Dat is een acceptatieproces geweest. Met mijn cochleair implantaat kon ik nu de hoge tonen horen. Ik blijf slechthorend. Het is een hulpmiddel, geen oplosmiddel. Tot op heden kan ik blijven genieten van de stilte. Het is nu een aan/uit knop geworden.

Ik voeg aan het woord Waanzin ‘nig’ toe. Het is waanzinnig om te kunnen voelen wat iemand zegt.

-X- Cora

Terugblik op 2014

Even geleden weer. Dus een goede reden om weer wat te schrijven!
2014 was een jaar met weer nieuwe geluiden en het opdoen van verschillende muziekervaringen.

In juni ben ik samen met Antoine, Bas en Elian naar concert geweest van Guus Meeuwis in Eindhoven. Guus zijn muziek vond ik heel gezellig klinken, mensen zongen mee, de sfeer was goed. Wat Guus zelf zong kon ik niet goed verstaan, omdat hij binnensmonds zingt. Wel kon ik het refrein meekrijgen/meezingen. Ik wist pas een paar dagen van te voren dat we erheen zouden gaan, anders had ik misschien wel wat liedjes van hem kunnen 'instuderen', want ik ken geen liedjes van hem.

Begin juli werd ik benaderd door WeFilm. Ze gingen een "first concert"-filmpje maken in samenwerking met Vodafone, eerste concert voor iemand die een CI heeft. Hiervoor hadden ze een aantal mensen benaderd. Uiteindelijk zat ik bij de laatste twee. Voortraject was leuk. Regisseur Jona kwam paar keer langs, leuke gesprekken hebben we gevoerd. Muziek beluisteren, zodat hij een idee kreeg wat ik wel/niet hoorde. Vera, de andere kandidaat, is het geworden. Mede omdat zij een stuk jonger is en qua muziek zich meer kan ontwikkelen.
25 augustus was het concert van The Kyteman Ochchestra in Paradiso Amsterdam. Daar mocht ik bij zijn, samen met Wilma. (Vriendin met CI)
Beleving van muziek was gaaf. Weinig tot geen zang, puur instrumentaal.

https://www.youtube.com/watch?v=_dAU_YKb-E4

In november zijn Antoine en ik naar Dutchpop geweest in de brabanthallen. Maar dat vond ik niets aan. Kreeg niets mee qua muziek. Het stond veel te hard, het was rumoerig in de zaal. Helaas, jammer.

In maart is er een Muzie-CI dag, een dag over muziek en CI. Daar ga ik heen. Ben benieuwd.
http://www.opciweb.nl/nieuws/nieuws/nieuwsbericht/artikel/zaterdag-7-maart-2015-muzie-ci-dag

Afgelopen zondag was er in de kerk in Waalwijk een jongerendienst met twee bands. De religieuze jongerenband Damascus en de niet christelijke band Luminyx. Damascus is een hiphopband en Luminyx een hardrockband. Het was een bijzondere ervaring ook weer. Alleen de muziek van de hardrockband kwam erg hard bij mij binnen. De gevoelige gehoorzenuw-'snaar' is geraakt. Na drie dagen voel ik het nog. (Om CI zachter te zetten was ik al te laat voor...)

Nieuwe geluiden.. zou ik eigenlijk bij moeten houden. Wat voor een horende zo vanzelfsprekend kan zijn, wat voor mij niet vanzelfsprekend is. Onlangs hoorde ik in huis de storm buiten! Bijzonder.
Dat de wasmachine een pieptoon geeft als ie klaar is. Handig!
Geniet van de kleine dingetjes qua geluiden. Zoals het tikken van de klok, flipperen van de richtingaanwijzer, horen van de bladeren in het bos als ik loop.
Op het werk hoorde ik zelfs dat er een andere radio was geplaatst.(Voordat ik het gezien had) Het klonk veel beter, helderder, zuiverder.
Er zijn ook genoeg dingen die ik kan missen als kiespijn qua geluiden. Zoals het gegil van de kinderen. Dat went niet. Het geritsel van papier, plastic of alufolie vind ik irritant. Die geluiden 'verstoren' het gewone spraakverstaan.

Sociale leven is zoveel beter geworden. Meer zelfvertrouwen gekregen.